Όταν πήγαμε στην Πόλη και περπατήσαμε μέσα στα στενά δρομάκια στο Φανάρι, είδαμε ξαφνικά μπροστά μας τη Μεγάλη του Γένους Σχολή.
Ανοίξαμε την πόρτα και κάτσαμε στα θρανία….που κάθονται μαθητές εδώ και πολλούς αιώνες….
Μετά κλείσαμε την πόρτα και φύγαμε... Κάποιοι όμως θα μείνουν εκεί για πάντα... στο Φανάρι... να μας κοιτούν να φεύγουμε και να είμαστε πάντα εκεί.
Μαρίλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου